Overdenking – Op verhaal komen

De zomertijd is voor veel mensen nog altijd hét moment om op vakantie te gaan en op verhaal te komen: er even tussen uit, ontspannen – soms door je in te spannen. Afstand nemen van het dagelijks leven om zo met andere ogen weer fris te kunnen kijken naar datzelfde leven.
Reizen door Europese landen is al lang niet meer weggelegd voor de happy few, ook al zijn er nog altijd teveel mensen die, om wat voor reden dan ook, niet op vakantie kunnen. Maar ook zijn er inmiddels velen, die zonder moeite meerdere keren per jaar er op uit trekken. Zelfs exotischer oorden buiten Europa zijn binnen handbereik.
Mijn vader was hoofdconducteur bij de NS. Indertijd een baan voor het leven, waar je maar wat trots op was. Een bijkomend voordeel was, dat we als gezin eens per jaar twee weken vrij reizen hadden naar een land ergens in Europa. Zo kwam het dat wij al vrij jong naar het buitenland op vakantie mee konden, terwijl klasgenootjes gingen kamperen ergens in Nederland. De reis alleen al was een feest: met z’n zessen in een treincoupé, die ’s nachts omgebouwd kon worden tot een – zij het niet altijd even comfortabel – nachtverblijf. De banken kon je uittrekken en omtoveren tot een bed. Nu nog val ik moeiteloos in slaap in een rijdende trein.

Toen toerisme nog niet voor iedereen vanzelfsprekend was, waren het de boeken met reisverhalen waarmee je – in gedachten – op reis kon.
Dankzij die verhalen waande je je in andere streken, en kon je ontsnappen aan de vaak grauwe dagelijkse realiteit.
Ook nu nog zijn er ontelbaar veel boeken, die kansen bieden te ontsnappen aan de dagelijkse realiteit. Reisverhalen hebben plaats gemaakt voor het genre van literaire thrillers, krimi’s en fantasy-verhalen. Zelfs nu het velen van ons economisch veel beter gaat in vergelijk met een generatie terug, hebben we blijkbaar nog altijd de behoefte om te ontsnappen aan ons dagelijks leven.

In de bibliotheek die wij Bijbel zijn gaan noemen, in die enorme hoeveelheid gevarieerde literatuur, vormt het reizen ook een belangrijk thema. Het leven van Abraham, de stamvader van zowel Joden, Christenen als Moslims, wordt ons getekend als een geroepen zijn om op weg te gaan. Sinds deze oer-gelovige in de naam van de HEER, is het leven van elke gelovige een pelgrimage.
Wij zijn met het volk Israël mee zandlopers op weg naar Beloofd Land. Of wij gaan met de karikaturale profeet Jona mee en vluchten voor onze roeping. Of we dromen met Jozef van een ander leven. Of we worden meegevoerd met profeten en apostelen op wegen van geloof, die we soms voor onmogelijk houden. Het is een weg die God niet zonder  ons wil gaan.
Toen mensen zich achter Jezus van Nazareth schaarden, werden zij – net als Joden - ‘mensen van de weg’ genoemd.  Niet zelden werd en wordt ons daarbij ook verweten ‘van het padje te zijn geraakt’, omdat we buiten de gebaande paden treden, en buiten de verwachtingspatronen van alle tijden leven.
We leven weliswaar hier in Nederland in een koninkrijk, maar we verwachten intussen een heel ander koninkrijk, namelijk dat van ‘onze Vader die in de hemelen’ is, zoals we met Jezus méébidden.

In de kern beleef ik telkens opnieuw een merkwaardige omkering:
door de verhalen in de Bijbel word ik gelezen, kom ik tot leven.
En daarmee ontsnap ik niet aan de werkelijkheid, maar wordt mijn werkelijkheid als nieuw aan het licht gebracht. Wie in het licht wordt gesteld van de Eeuwige, wordt meegenomen in een levensreis, waar het a Dieu, het grüss Gott en het vaya con Dios niet van de lucht zijn.
Waar je je ook bevindt in deze zomertijd, wat u ook onderneemt of ondergaat de komende maanden, ik hoop dat uw leven gelezen wordt
en dat je op verhaal zult komen. Ga met God: Aju!

ds. Daan Bargerbos